ضرورت مدیریت ایمنی معابر شهری
مدیریت ایمنی معابر شهری
در این مطلب نگاهی به اهمیت مدیریت ایمنی معابر شهری و رویکردهای کلی در این زمینه خواهیم داشت.
تقریبا نیمی از تلفات تصادفات ترافیکی و تعداد قابل توجهی از مصدومیت های شدید ناشی از تصادفات در معابر و بزرگراه های شهری رخ می دهند.
به دلیل تنوع کاربران حمل و نقل شهری و نزدیکی آن ها به جریان ترافیک، کاربران آسیب پذیر (دوچرخه سواران، عابران پیاده، کودکان و سالخوردگان) در معرض خطر ویژه ای هستند.(+)
بنابراین بسیاری از شهرهای بزرگ با نرخ بالای تلفات ترافیکی مواجه اند.
در برخی از کشورهای در حال توسعه، بیش از ۶۰ درصد از تلفات، عابران پیاده و دوچرخه سواران هستند (+) و خطر آسیب شدید برای کاربران آسیب پذیر راه، هم به دلیل افزایش جمعیت شهرها و هم به دلیل افزایش تعداد وسایل نقلیه، رو به رشد است.
این در حالی است که جمعیت شهرهای توسعه یافته مانند لندن و نیویورک نیز در حال افزایش است.
در همین مدت تا سال ۲۰۳۰، تعداد وسایل نقلیه جهان از ۱ میلیارد دستگاه به ۵/۲ میلیارد خواهد رسید (+) و وسعت زمین مورد نیاز برای این تغییرات عظیم، ۲ برابر خواهد شد.
گروه های سنی و ایمنی معابر شهری
تغییر در جمعیت گروه های سنی می تواند منجر به افزایش تعداد کاربران آسیب پذیر راه شود.
بسیاری از کشورها و شهرهای با درآمد بالا با افزایش سهم ساکنان سالخورده با نیازهای جابه جایی ویژه و در معرض خطر روبرو هستند.
در همین حال شهرهای جنوب صحرای بزرگ آفریقا، رشد قابل توجهی در جمعیت جوان خود تجربه می کنند.
در سال ۲۰۵۰، متوسط سن شهروندان در ژاپن ۵۴ سال خواهد بود درحالیکه برای کشور نیجریه، این عدد ۲۸ پیش بینی می شود(+).
نیازهای ویژه این دو گروه سنی در زمینه حمل و نقل و ایمنی راه، نیاز به سیاست گذاری و طراحی بر اساس سیستم ایمن دارد.
بنابر دلایلی که ذکر شد، این آگاهی در حال رشد است که ایمنی راه باید در کانون مرکزی توجه هنگام تصمیم گیری در خصوص برنامه ریزی شهری باشد.
به علاوه اهداف ایمنی راه مرتبط با آرمان های توسعه پایدار (SDG) در بندهای ۳ و ۱۱ به این مسایل پرداخته شده است.
کمیسیون جهانی اقلیم و اقتصاد در گزارش خود در سال ۲۰۱۴ به اهمیت نقش سیاست گذاری برای قابلیت پیاده روی و بهبود اتصال به حمل و نقل همگانی برای عابران پیاده و دوچرخه سواران به عنوان بخشی از یک استراتژی برای دست یابی به شهرهایی با تولید کربن کم (Low Carbon City) اشاره کرده است و در مورد اثرات منفی آسیب های شدید تصادفات جاده ای هنگامی که سیستم حمل و نقل شهری در حال گسترش است، هشدار داده است.
این پیام در مجمع توسعه آفریقا که توسط دبیرکل سابق سازمان ملل، کوفی عنان مدیریت می شود، تکرار شد و در مورد افزایش تلفات تصادفات در شهرهای جنوبی صحرای بزرگ آفریقا هشدار داده شد.
آگاهی در مورد اینکه تفکر سیستم ایمن، نقش اساسی در برنامه ریزی کاربری زمین و مدیریت حمل و نقل ایفا می کند، در حال افزایش است.
گزارش منتشر شده در سال ۲۰۱۶ در مورد سلامت شهری توسط سازمان بهداشت جهانی و UN Habitat به عنوان بخشی از فرآیند Habitat III برای “دستور کار جدید شهری (New urban Agenda)، بر سیستم ایمن به عنوان یک چارچوب برای دست یابی به سرعت پایین وسایل نقلیه، خطوط جدا شده دوچرخه سواری و بهبود تسهیلات پیاده روی تاکیده است.
این مساله در مجمع عمومی سازمان ملل در سال ۲۰۱۶ مطرح شده است:
“با توجه به اینکه بیشتر مصدومیت ها و تلفات تصادفات جاده ای در مناطق شهری رخ می دهد”، مذاکره کنندگان Habitat III را به “توجه ویژه به ایمنی راه و دسترسی به حمل و نقل همگانی ایمن، ارزان، در دسترس و پایدار و مدهای حمل و نقلی غیرموتوری، توجه ویژه به نیازهای کسانی که در شرایط آسیب پذیری قرار دارند مانند زنان، کودکان، افراد با معلولیت های جسمی و سالخوردگان، در دستور کار جدید شهری دعوت کرده است.”
مطالب مرتبط
- راهنمای ممیزی ایمنی معابر شهری
- ضرورت مدیریت ایمنی معابر شهری
- اجزای اصلی سیستم ایمن شهری – مدیریت سرعت
- استراتژی مدیریت سرعت – استراتژی های Save LIVES
- قوانین و ضوابط مرتبط با ایمنی معابر شهری
- اجزای اصلی سیستم ایمن – باز طراحی معابر شهری
- ایمنی خودرو- اجزای اصلی سیستم ایمن
- مطالعه موردی: در مسیر چشم انداز صفر نیویورک
- بازنگری آیین نامه طراحی معابر شهری ایران