مطالعه موردی: در مسیر چشم انداز صفر نیویورک
چشم انداز صفر نیویورک
سیر تکاملی سیاست های ایمنی راه در شهر نیویورک در یک دهه گذشته، الگویی از یک شهر بزرگ و پیچیده در پیاده سازی سیستم ایمن ساخته است. در اینجا به معرفی چشم انداز صفر نیویورک می پردازیم.
پیاده سازی برنامه استراتژیک PlaNYC برای پایداری، توسط شهردار نیویورک – مایکل بلومبرگ – در سال ۲۰۰۷ منجر به ارزیابی مجدد مدیریت ترافیک شهری، طراحی خیابان ها و سیاست های ایمنی راه شد.
دانلود بخش حمل و نقل برنامه استراتژیک PlaNYC

در برنامه استراتژیک سال ۲۰۰۸ در سازمان حمل و نقل نیویورک، یک هدفگذاری شد که تعداد کشته ها تا سال ۲۰۳۰ به نصف کاهش پیدا کند.
طی مطالعه ای در شهر نیویورک در سال ۲۰۱۰، ۷ هزار تصادف جرحی شدید مورد بررسی دقیق و عمیق از نظر زمانی، مکانی، چگونگی و چرایی قرار گرفت.
این مطالعه نشان داد که ایمنی باید در سراسر یک کریدور ترافیکی ارتقا یابد و نه فقط در یک مکان خاص – مثل یک تقاطع- که فکر می کنیم اکثر تصادفات درآنجا رخ میدهد.
دانلود مطالعه سال ۲۰۱۰ در مورد تلفات تصادفات ترافیکی در نیویورک
همچنین این مطالعات نشان داد که طراحی خیابان ها نیاز به بازنگری جدی دارد. در مکان هایی که بازنگری صورت گرفت، تصادفات ۳۴ درصد کاهش یافت. بازطراحی خیابان ها به نحوی که مسیر دوچرخه جدا شده اجرا شود، منجر به کاهش ۴۳ درصد تعداد مصدومان شدید در همه کاربران راه شد.
بنابراین سازمان بلومبرگ نشان داد که طراحی ایمن تر خیابان با هزینه پایین امکان پذیر است و مقاطع عریض خیابان می تواند به مکانی برای نشستن بر روی صندلی ها همزاه با کمی نقاشی و چند گلدان گیاه تبدیل شود.
بنابراین یک تغییر فرهنگی ایجاد شد که فراتر از راهکارهای معمول ایمنی راه بود.

در سال ۲۰۱۳، جانشین بلومبرگ شهردار نیویورک، بیل دی بلاسیو (Bill De Blasio) گام را فراتر گذاشت و اعلام کرد که شهر نیویورک استراتژی ایمنی راه “چشم انداز صفر نیویورک” را پیاده سازی خواهد کرد و قصد دارد که تلفات تصادفات در خیابان های شهری را تا سال ۲۰۲۴ تا صفر کاهش دهد.
دی بلاسیو اینگونه چشم انداز صفر را تبیین می کند:
پیام بنیادی چشم انداز صفر آن است که مرگ و جراحت در خیابان های شهر غیرقابل قبول است و ما دیگر تصادفات شدید در شهر را اجتناب ناپذیر نمی دانیم.
سازمان اجرایی دایم چشم انداز صفر تاسیس شد. یک کمپین قانون گذاری موفق در سطح ایالتی، منجر به این شد که شهر نیویورک حق کاهش سرعت به ۲۵ مایل بر ساعت ( ۴۰ کیلومتر بر ساعت) را داشته باشد.
تلاش بین سازمانی، کمپین های تبلیغاتی و فعالیت پلیس با هدف آگاه سازی و اعمال قانون رانندگان پر خطر آغاز شد. تغییرات و اصلاحات بیشتری در خیابان ها اجرا شد.
تا پایان سال ۲۰۱۴، ۵۰ خیابان باز طراحی شد،در ۲۵ خیابان سیاست کاهش سرعت اجرایی شد، ۸ محله کم سرعت ایجاد شد، ۲۵۰ سرعت گیر، ۲۰ دوربین ثبت تخلف سرعت و چندین مایل خطوط دوچرخه جدید نیز به امکانات شهر اضافه شد.
در قدم های بعدی، ردیابی مجروحان و مدیریت اطلاعات با همکاری نزدیک بین سازمان حمل و نقل و سازمان بهداشت نیویورک، ارتقا یافت و بازبینی تکنولوژی های ایمنی خودرو آغاز شد.
در دومین سال از چشم انداز صفر، ۸۰ خیابان دیگر بازطراحی شدند. از این تعداد ۶۰ مکان هدفگذاری شد در برنامه محلات چشم انداز صفر گنجانده شدند.
در مورد چراغ های راهنمایی، ۴۱۷ بازه زمانی برای عبور عابر پیاده در نظر گرفته شد. ۱۲/۴ مایل خطوط دوچرخه جدید احداث شد.
در بخش اعمال قانون، پلیس نیویورک ۴۰ هزار جریمه “بستن دسترسی” صادر کرد ( سه برابر آنچه که از سال ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۳ صادر شده بود) و بیش از ۱۳۳ هزار برگ جریمه سرعت غیرمجاز (۷۵ درصد افزایش) به رانندگان متخلف داده شد.
در سال های ۲۰۱۴ و ۲۰۱۵ تقریبا ۱/۵ میلیون برگ جریمه برای رانندگان متخلفی که تخلف سرعت آن ها از طریق دوربین ها ثبت شده بود، ارسال شد. در مکان هایی که دوربین سرعت نصب شده بود، تخلف ۵۰ درصد کاهش یافت.
اگرچه هنوز زود است که حرکت نیویورک را به سمت چشم انداز صفر تایید کنیم، اما نشانه ها امیدوار کننده است.

تلفات رانندگی در شهر به کمترین مقدار خود (۲۳۱ نفر) در سال ۲۰۱۵ رسیده است. مرگ عابران پیاده ۲۷ درصد نسبت به سال ۲۰۱۳ کاهش یافته است. تلاش های مدیریتی بلومبرگ و دی بلاسیو منجر به پشتوانه ای پایدار، سیاست گذاری گسترده و جلب حمایت اقشار مختلف شهر شد.