اجزای اصلی سیستم ایمن شهری – مدیریت سرعت
اجزای اصلی سیستم ایمن در معابر شهری
پیش نیازهای این مبحث: ضرورت مدیریت ایمنی معابر شهری – رویکرد سیستم ایمن
تا اینجا در مورد اینکه جمعیت شهرهای جهان رو به افزایش است و همچنین تعداد خودروها در شهرها بسیار زیاد رشد خواهد کرد، صحبت کردیم.
پس از آن در مورد اینکه خیابان ها باید برای همه کاربران و نه تنها خودروها، ایمن و قابل استفاده باشند، مطالبی را از زبان جنت صدیق خان (Jannet Sadik-Khan) عضو کمیسیون حمل و نقل شهری نیویورک بیان کردیم.
سئوال اینجاست که با چه روشی می خواهیم سیستم ایمن را در معابر شهری پیاده سازی کنیم؟ ابزارهای ما برای رسیدن به هدف چشم انداز صفر و قابل استفاده کردن معابر شهری برای همه کاربران چیست؟
مدیریت سرعت، طراحی خیابان و زیرساخت، قوانین و تکنولوژی های مرتبط با وسایل نقلیه که از سرنشینان خودرو و عابران پیاده حمایت کند، می توانند برای دست یابی به سیستم ایمن در شهرها ترکیب و استفاده شوند.
مدیریت سرعت یکی از موثرترین ابزارها برای مدیریت ایمنی معابر شهری است. در ادامه به معرفی این ابزار مدیریتی، ابعاد آن و تجربه دیگر کشورها در مورد آن می پردازیم.
مدیریت سرعت
استفاده از سیاست گذاری در مورد سرعت برای به حداقل رساندن انرژی جنبشی ناشی از حوادث ترافیکی، کلید ایجاد یک راه بخشنده است.
در مناطق شهری، جایی که وسایل نقلیه موتوری در نزدیکی عابران پیاده، دوچرخه سواران و دیگر کاربران آسیب پذیر راه تردد می کنند، این مساله بسیار مهم است.
احتمال اینکه یک عابر پیاده بزرگسال در یک تصادف با خودرویی که دارای سرعت کمتر از ۵۰ کیلومتر در ساعت است، کشته شود، کمتر از ۲۰ درصد است.
اما اگر سرعت وسیله نقلیه ۸۰ کیلومتر بر ساعت باشد، این احتمال به ۶۰ درصد می رسد.
نمودار بالا، نسخه های فراوانی دارد. ما سعی کرده ایم از معتبرترین نتایج برای خوانندگان “ایمنی راه و حمل و نقل” استفاده کنیم. (+)
با این وجود تاکنون در دنیا تنها ۴۷ کشور شامل ۲۴ کشور توسعه یافته، استانداردهای مناسب برای مدیریت سرعت تدوین و اعمال کرده اند. این کار نیاز به تصویب حداکثر سرعت مجاز ۵۰ کیلومتر در سطح ملی و تفویض اختیار به مسئولان محلی برای کاهش سرعت مجاز در راستای اطمینان از سرعت ایمن در معابر شهری است.
در کشورهای در حال توسعه، بیشتر از ۸۰ درصد از راه های ارزیابی شده توسط برنامه بین المللی ارزیابی راه ها (iRAP) که سرعت مجاز بالای ۴۰ کیلومتر بر ساعت داشته اند و توسط عابران پیاده مورد استفاده قرار می گرفتند، دارای پیاده رو مناسب نبوده اند.
ترکیب سرعت بالا و زیرساخت های نامناسب، محیط مساعدی برای ایجاد بحران و شدت زیاد مصدومیت های ناشی از تصادفات ترافیکی ایجاد می کند و البته این نشان می دهد که بهبود سریع و قابل توجهی در این زمینه قابل انجام است.
ایجاد سیاست گذاری برای تغییر اولویت بندی در برنامه ریزی حمل و نقل ( که در آن وسایل نقلیه موتوری و سرعت جابه جایی آن ها را در اولویت قرار می دهد) و تشخیص نیازهای کاربران غیرموتوری، اولین گام برای ایجاد ایمنی برای همه کاربران راه است.
این به معنی این نیست که رویکرد سیستم ایمن، ضد خودرو و یا ضد کسب و کار است، بلکه در این وسایل نقلیه نیز انسان هایی هستند که راه می روند، دوچرخه سواری می کنند و با اتوبوس و مترو سفر می کنند.
همچنین آن ها در می یابند که بهبود طراحی خیابان ها و کاهش سرعت، می تواند به بهبود جریان ترافیکی نیز کمک کند.
از این مهمتر اینکه این تغییرات، شکل شهر را و ویژگی های زندگی افراد در چیدمان شهری را بهبود خواهد داد.
شهرهایی که به صورت موثر سیستم ایمن را پیاده سازی کرده اند، از مدیریت سرعت به عنوان فصل مشترک برنامه های خود استفاده کرده اند.
بسیاری از شهرها برای کاهش سرعت، در حال قانونگذاری هستند. در امریکا، شهر نیویورک (New York City) برای تصویب ایالتی سرعت مجاز ۴۰ کیلومتر بر ساعت به عنوان بخشی از استراتژی جامع “چشم انداز صفر” خود کمپین به راه انداخته است.
همچنین سائوپائولو و مکزیکوسیتی اخیرا سیاست های سیستم ایمن را با کاهش سرعت مجاز به عنوان یک عنصر مرکزی این سیاست به اجرا گذاشته اند.
در اروپا، شهرهای لندن، ادینبورگ، کاردیف و دیگر شهرهای بزرگ بریتانیا، سرعت مجاز ۳۲ کیلومتر بر ساعت را در مناطق مسکونی شهری به اجرا گذاشته اند که در برگیرنده ۱۵ میلیون نفر جمعیت شهری است.
در قاره اروپا شهرهایی مانند پاریس و بارسلونا سرعت مجاز ۳۰ کیلومتر بر ساعت را برای سهم قابل توجهی از خیابان های خود اعمال کرده اند.
بنابر این به نظر می رسد مدیریت سرعت، یکی از اجزای اصلی سیستم ایمن است. سرعت مجاز خودروها در بسیاری از شهرها در حال کاهش است.
این در حالیست که سرعت متوسط سفر درون شهری به دلیل ترافیک معابر و فراتر رفتن تعداد خودروها از ظرفیت خیابان های شهری، روز به روز در حال کمتر شدن است.
کاهش سرعت مجاز اگرچه در ظاهر ایجاد محدودیت برای خودروهاست اما این سیاست کمک به بهبود جریان ترافیکی خواهد بود.
یکی از ابزارهای حمایت از عابران پیاده، دوچرخه سواران و دیگر کاربران آسیب پذیر راه، مدیریت سرعت در خیابان های شهری است.
مطالب مرتبط
3 Comments
با سلام بسیار عالی از مطالب ارزنده شما استفاده کردم بنده کارشناس عالی تصادفات پلیس راهور هستم . امیدوارم هر چه سریعتر به سمت و سوی معابر ایمن گام برداریم که واقع” کاهش سرعت وسیله نقلیه و آرامسازی تردد ها و آشکارسازی علائم و فرهنگ سازی و استفاده از شیوه های نوین و طراحی معابر با اولویت دهی به کاربران غیر موتوری بسیار با اهمیت خواهد بود .